کنترل تطبیقی مدل مرجع بر مبنای معادله ریکاتی وابسته به حالت برای درمان زمان محدود سرطان با استفاده از یک درمان ترکیبی

پروتکل‌های درمانی برای سرطان غالباً دارای دو عیب بزرگ بازگشت سرطان پس از قطع درمان و نیاز به معلوم بودن پارامترهای سیستم برای طراحی کنترل‌کننده می‌باشند. به‌دلیل وجود اثرات مخرب شیمی درمانی و تعدیل شدن اثر آن به‌واسطه ایجاد مقاومت دارویی، این مقاله به دنبال ارائه پروتکل بهینه درمانی برای درمان سرطان در زمان محدود می‌باشد، به‌طوریکه نیاز به دانستن دقیق پارامترهای آن بیمار نباشد. در این مقاله مدلی اصلاح‌شده از رشد تومور به همراه عبارت‌های مربوط به شیمی درمانی و ایمنی درمانی سلول‌های سرطانی ارائه شده است. با توجه به ناپایدار بودن نقطه تعادل بدون تومور بر مبنای اطلاعات تجربی استفاده‌شده در مقاله، تغییر در دینامیک رفتاری سیستم حول این نقطه تعادل جهت نیل به درمان در زمان محدود ضروری می‌باشد. در این روش درمانی جدید ارائه‌شده، از واکسن برای تقویت سیستم ایمنی بدن در طول درمان (تغییر در پارامترهای سیستم) و از شیمی‌درمانی برای سوق دادن مسیر حرکت سیستم به داخل ناحیه جذب این نقطه تعادل استفاده شده است. در این مقاله برای یافتن دوز بهینه داروی شیمی درمانی برای یک بیمار با پارامترهای نامعلوم از روش MRAC-SDRE برای اولین بار استفاده شده است.